สิ่งที่ “สร้างความเป็นมนุษย์” มิได้หมายถึงการสร้างสัตว์โลกชนิดหนึ่งที่มีสองมือสองแขนหนึ่งศีรษะ ทว่าเป็น “จิตใจ” ที่ หลอมรวมจากสภาพแวดล้อมต่างๆ ไม่ว่าสิ่งกดดันจะเลวร้าย ผลักดันให้เบี่ยงเบนไปจากความเป็นมนุษย์สักเพียงใด

ต้องยอมรับโดยดุษฎีว่า “งานวรรณกรรม” คืองานสร้างสรรค์ที่ดีที่สุด จรรโลงใจที่สุด สะท้อนความจริงผ่านแง่มุมทางวรรณศิลป์มากที่สุด

หนังสือ “รอยเท้าในสวน” อีกหนึ่งบทบันทึกคุณภาพของ โมน สวัสดิ์ศรี นักเขียนหนุ่มผู้ต้องการแสวงหาความหมายในคุณค่าของชีวิต ก่อนลงมือขีดเขียนประสบการณ์ในการ “ทำสวน” ของตนเอง ผ่านบทสนทนาระหว่างผู้เขียนกับ “แม่” ผู้เคยเป็นผู้ใช้แรงงาน เป็นนักเรียกร้องเคลื่อนไหว จนกระทั่งเป็นนักเขียนหญิงของไทยภายใต้นามปากกา “ศรีดาวเรือง”

นวนิยาย เรื่องราวชีวิตของหลอกว้านจง ผุ้เขียนสามก๊ก ผู้ซึ่งเกิดมาในยุคสมัยที่บ้านเมืองกลับไปใกล้เคียงยุคสามก๊กอีกครั้งหนึ่ง หลอกว้านจงเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับจูหยวนจางผู้ก่อตั้งราชวงศ์หมิง แต่ต่อมาขัดแย้งทางความคิดจึงปลีกตัวไปคบหากับฝ่ายตรงข้าม และตนเองก็เฝ้าเพียรเขียนนวนิยายเรื่องต่างๆ โดยเฉพาะสามก๊กที่มีคนอ่านจำนวนมาก ต่อมาหลอกว่านจงมีลูกสาวชื่อหลัวเซียงผู้พึ่งใจขันทีหนุ่มนามเจิ้งเหอ และได้เป็นอาลักษณ์จดการเดินทางของเจิ้งเหอ ทั้งพ่อคือหลอกว้านจงและหลัวเซียงบุตรสาวล้วนมีบทบาทในการรจนานิยายลือชื่อของจีน เป็นนวนิยายที่อ่านเพลิน น่าติดตาม สำนวนทันสมัยแต่มีกลิ่นอายความเป็นจีนผสมผสาน

รวบรวมผลงานจากคอลัมน์ "Erotic Library" ในนิตยสาร M ซึ่งตีพิมพ์ตั้งแต่ฉบับที่ 14 เมษายน 2543 ถึง ฉบับที่ 46 ธันวาคม 2545 โดย "เอื้อ อัญชลี" ได้เขียนถึงฉากรักใคร่ในวรรณกรรม ทั้งวรรณกรรมที่มีชื่อเสียงระดับคลาสสิก และวรรณกรรมแนววิจิตรกามา "ห้องสมุดอีโรติก" เล่มนี้ เป็นอีกหนึ่งผลงานของนักเขียนสาว ที่จะพาคุณผู้อ่านเข้าสู่ระบบสืบค้นที่ซับซ้อนลึกซึ้ง และความซับซ้อนของความต้องการของมนุษย์

"สารวัตรเถื่อน" พิมพ์รวมเล่มครั้งแรกโดยสำนักพิมพ์มติชนในปี 2528 ทำให้ผู้อ่านได้รู้จัก "ธนุส นิราลัย" พระเอกผิวคล้ำร่างสูง และ "บราโว่" มาตั้งแต่นั้น

เขาเข้าไปพัวพันกับคดีฆาตกรรมโดยบังเอิญ กลายเป็นปริศนาลึกลับเกี่ยวโยงกับขบวนการค้าเฮโรอีน จากติดตสมกลายเป็นไล่ล่า และตอบโต้กับทุจริตชนทุกรูปแบบ เพื่อเปิดโปงอาชญากรนั้นให้ได้ แม้ทุกนาทีต้องผจญกับความตาย หักลิ้นช้าง ปฏิบัติการนอกกฏ"บราโว่" โค่นล้มขบวนการค้ายาเสพติดรายใหญ่

วรรณกรรมเยาวชนเรื่องเยี่ยมที่เทพศิริ สุขโสภา ได้หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความทรงจำที่งดงามไว้ในหัวใจ...เขานี่แหละ ที่ทำให้หมู่บ้านของเรากลายเป็นมุมหนึ่งอันงดงามแห่งโลก

จากความขัดแย้งทางการเมือง ทัศนคติที่ไม่ตรงกันในรายละเอียดของชีวิต ทุกตัวละครที่โลดแล่นอยู่ในวิถีทางแห่งปัจุบันจึงขัดแย้ง และแปรสภาพเป็นความรุนแรงทั้งการกระทำและจิตใจ โดยที่สังคมของเรายังเคลือบทาด้วยความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ อันเป็นฉากหน้าที่ซ่อนเร้นความจริงไว้

“ไม่มีใครเป็นคนธรรมดาอย่างแท้จริง ในตัวเราล้วนมีความเป็นวีรชน,คนบ้า,นักดำรงชีวิตผู้เห็นแก่ตัว และนักเสียสละพาร์ทไทม์ อยู่อย่างละเล็กละน้อย” คือแนวคิดหลักของรวมเรื่องสั้นทั้ง 10 เรื่องนี้

“บุญโปรย” หรือ “เงาะ” เด็กหญิงผิวคล้ำผมหยักศก อาศัยอยู่กับยายและป้าที่รับเธอมาเลี้ยงแทนแม่ที่สนใจแต่เพียงลูกชาย เงาะเป็นหนึ่งในเด็กนักเรียนที่ต้องเดินคนเดียว กินข้าวคนเดียว...

“คำดั้ว” จาก “โสกไผ่ใบข้าว” มาสู่ “ลมแล้งเริงระบำ” ยามสิ้นฝนดอกไม้หลากสีทยอยบานทั่วหมู่บ้านชาวอีสานถึงคราหาอยู่หากินอย่างสอดคล้องกับภาวะแวดล้อมและจารีตประเพณี วิถีชีวิตอันงดงาม และดำรงมั่นท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงที่ถาโถมตลอดมา